Była niedziela rano, kiedy zapytałem Dmitry – jak ocenia, jak odczuł walkę z Amerykaninem. W pytaniu zasugerowałem, że chyba było dość łatwo. W odpowiedzi Trubin pokazał prawą dłoń. Na grzbiecie dłoni, czy jak to się nazywa – każdy lekarz zauważyłby „trzy krwawe podbiegnięcia” czyli siniaki, wylew, w każdym razie kilka kolorów, od czerwonego do sinego. W sumie brzydko... Trubin powiedział, że to jest ślad palców Tima! Palców! Opuszek palców! Nie paznokci. Nie zrobiłem zdjęcia bo zaskoczył mnie ten widok. Wyglądało to jakby ktoś chciał wkręcić śruby w grzbiet dłoni.

Dmitry powiedział, że jego ręka wydawała mu się w walce maleńka, w porównaniu z ręką rywala. Twierdzi, że był to trudna walka, a wygrał dlatego, że bardzo starannie się przygotowywał. Konkretnie pod tego rywala.

Wykonywał mniej ćwiczeń, ale wybrał te, które okazały się nieodzowne właśnie na tego rywala. No i to zadziałało!

Kiedy teraz w Rumi zobaczyłem Tima, po roku, miałem wrażenie, że jest jakiś „mniejszy” i postarzał się bardziej, niż wynikałby z upływu czasu. Prawdopodobnie nieco posiwiał. W każdym razie walka – jeśli popatrzymy tylko na wynik – była jednostronna. Ale, warto pamiętać, że bywają takie sytuacje, że wynik „do zera” nie oddaje w całości klasy pokonanego zawodnika.

W mojej prognozie przed walką piałem na armpower.net tak:

„To na pewno NIE będzie walka wyrównana! Albo jeden znajdzie sposób na drugiego, albo odwrotnie! W czasie samego pojedynku, po pierwszej rundzie już nic się nie zmieni. Który z nich wygra pierwszą rundę, ten wygra i drugą, i trzecią, i pozostałe.”

No i się sprawdziło!

Mam nadzieję, że wszyscy szczęśliwie wrócili z Rumi do domów. Pozdrawiam i zapraszam na jutro.

PeSzy