Tibi, opowiedz nam o sobie.

Mam 25 lat i mieszkam w Constancie, w Rumunii. Mam magisterkę z ekonomii, na chwilę obecną nie pracuję na etacie, ale próbuję wylansować własną własną markę odzieżową. Moje zainteresowania to armwrestling i snowboarding – to w zimie. Lubię też pływać i uprawiać latem inne sporty wodne.

Jak trafiłeś do armwrestlingu?

Zainteresowałem się tym ok. 2008 roku, gdyż przegrywałem na rękę z kolegami z ogólniaka. Znalazłem na YouTube wideo zatytułowane „jak wygrywać w armwrestlingu”, a to zaprowadziło mnie do Ion Onescu i Rumuńskiej Asocjacji Armwrestlingu. Wystartowałem bez żadnego doświadczenia w kilku amatorskich zawodach, a w 2009 zbudowałem własny stół i zacząłem trenować. Podstaw nauczyłem się od Rumuńskich mistrzów: Daniela Chivu i Vasila Manole.

Sędziować zacząłem w 2009, kiedy musiałem zrobić protokół podwójnych eliminacji dla lokalnych zawodów, które organizowałem. Wziąłem udział w seminarium prowadzonym przez Davida Shead’a podczas Mistrzostw Rumunii 2010, a później w tym samym roku sam sędziowałem pierwszy raz. Zdecydowałem się zostać sędzi, bo nie byłem zbyt dobry jako zawodnik, a kocham armwrestling i chciałem być blisko niego. Nadal trenuję ten sport i jestem trenerem jednej z najlepszych drużyn w Rumunii. Na razie, z powodu kontuzji, nigdzie nie startuję.

Ile posiadasz tytułów i który cenisz najbardziej?

Mój najwyższy tytuł jako zawodnika to 2 miejsce w kategorii 75 kg na lewą rękę, w 2011 Murat Boyraz International Armwrestling Competition, które odbyły się w Istambule w Turcji oraz 1 miejsce w amatorach 75 kg na prawą rękę w Only Men Stuff 2012 w Zagrzebiu w Chorwacji.

Na krajowych i europejskich mistrzostwach sędziuję od 2011 roku, a na światowych od 2013. Mam zamiar nie opuścić ani jednych mistrzostw Europy w przyszłości.

Sędziowałem też na różnych lokalnych, krajowych i międzynarodowych imprezach - 2011 Murat Boyraz, 2012 Nemiroff World Cup, 2013 X-Men Paris and 2014 Sokol Maric.

Czy masz jakichś idoli w armwrestlingu, zawodników lub sędziów?

Moim pierwszym idolem był i nadal jest Ion Onescu, nie mam innych idoli, ale szanuję wszystkich mistrzów tego sportu. Jako sędziego bardzo wspierali mnie Mircea Simionescu-Simicel oraz David Shead, zawsze będę im za to wdzięczny.

Jak podobały ci się mistrzostwa Europy?

Myślę że były OK. Miały swoje wady i zalety, nigdy nie zadowolimy każdego, ale ogólne wrażenie jest dobre.

Otrzymałeś tytuł najlepszego sędziego tych zawodów. Jakie to uczucie? Czy ktoś jeszcze zasłużył na ten tytuł?

Bardzo mi miło z powodu tego tytułu, był to jeden z moich celów zawodowych. W tym roku drużyna sędziowska była mała, ale bardzo sprawna, każdy zasłużył na ten tytuł. Jeśli ja miałbym decydować, wybrałbym mojego rodaka, Victora Barbu, za bardzo dobrą pracą na jego pierwszych mistrzostwach Europy.

Jakie cechy powinien posiadać dobry sędzia? W jakich warunkach powinien umieć się sprawdzić?

W mojej opinii sędzia powinien być obiektywny, spokojnego temperamentu i powinien mieć autorytet. Śmiem uważać, że moje skupienie na detalach i moja wiedza pomagają mi patrzeć na mecze z odpowiedniej perspektywy.

Czy armwrestling jest popularny w Rumuni? Jak sądzisz, jak powinno się propagować ten sport na świecie?

Armwrestling ma sporą popularność w Rumuni i cały czas rośnie, głównie dzięki pracy naszego generalnego sekretarza WAF i EAF, Mircei Simionescu-Simicela, wsparciu prezydenta RAA, Cristiana Dulgheru oraz ikony Rumuńskiego armwrestlingu, Iona Onescu.

Bardzo doceniam pracę Igora Mazurenko i Assena Hadjitorova, to co robią jest wspaniałe dla tego sportu. Przydałoby się jeszcze więcej transmisji w TV i więksi sponsorzy.

Anastasia Kisilyova