Siłowanie na ręce to dyscyplina sportu, do której potrzebne są nie tylko umiejętności, wyćwiczona siła i technika, lecz także dbałość i troska o układ kostno- stawowy. W uprawianiu tego sportu ogromne znaczenie mają działania profilaktyczne, szczególnie dotyczy to chrząstki stawowej. Ma ona decydujący wpływ na funkcjonowanie stawów. W armwrestlingu najczęściej dotyczy to stawu łokciowego. Do niedawna problem niszczenia się chrząstki stawowej był głownie domeną osób starzejących się. Teraz jednak wiadomo, że dotyczy to również sportowców. W trosce o waszą karierę sportową przybliżymy wam informacje dotyczące chrząstki stawowej, które każdy armwrestler powinien poznać.

CHRZĄSTKA STAWOWA jest chrząstką szczególną. Pokrywa bowiem powierzchnie stawowe, które podlegają w czasie ruchu silnemu tarciu, uciskowi i rozciąganiu. W większości wypadków jest przede wszystkim chrząstką szklistą. Tylko w stawach (w których są tzw. krążki) włóknistą. Jest gładka, lśniąca, elastyczna i bardzo odporna na tarcie. Jednocześnie jest wrażliwa na nadmierny ucisk i rozciąganie, co z całą pewnością ma miejsce przy nadmiernym obciążeniu (np. dużej częstotliwości intensywnego treningu sportowego, bądź ciężkiej pracy fizycznej). Chrząstka stawowa nie posiada ochrzęstnej, czyli nie jest unerwiona i nie ma własnych naczyń krwionośnych. Tym samym nie ma możliwości regeneracji. W praktyce uszkodzona chrząstka stawowa po prostu nie odtwarza się. Odżywiana jest głównie przez maź stawową. Dzięki elastyczności chrząstka może się odkształcać, co pozwala lepiej dostosować do siebie nie zawsze równe powierzchnie stawowe.

ROLA CHRZĄSTKI STAWOWEJ

Rola chrząstki stawowej jest wieloraka. Chroni końce kości wchodzących w skład stawu przed uciskiem, dostosowuje powierzchnie stawowe, amortyzuje wstrząsy i urazy, a przede wszystkim ułatwia ruch.

USZKODZENIE CHRZĄSTKI STAWOWEJ

Na skutek działania zbyt dużych przeciążeń na powierzchnię stawową dochodzi do zwiększonego tarcia powierzchni chrząstki szklistej sąsiadujących ze sobą wyniosłości kostnych. W takiej sytuacji dochodzi do degradacji chrząstki na skutek wycierania się powierzchni stawowych, pozbawionych odpowiedniej ilości mazi stawowej.

Maź stawowa (łac. synovia) – substancja wytwarzana w błonie maziowej mająca za zadanie zmniejszać tarcie w stawach przez smarowanie powierzchni chrząstek.

KRYTERIA RADIOLOGICZNE DEGRADACJI CHRZĄSTKI STAWOWEJ:

- zwężenie szpary stawowej

- torbiele zwyrodnieniowe w kości podchrzęstnej

- osteofity (wyniosłości kostne, odstające w różnych miejscach stawu)

- zmiana kształtu kości tworzących staw

- skostnienia okołostawowe

PROFILAKTYKA

Zapobieganie zwyrodnieniom w czasie dużego obciążenia osiowego związane jest z suplementacją siarczanem glukozaminy, w którą to szczególnie powinni zaopatrzyć się zarówno wszyscy armwrestlerzy, jak i inne osoby trenujące. Jest to naturalna substancja pobudzająca odbudowę chrząstki stawowej oraz wpływająca na sprawniejsze funkcjonowanie stawów i zmniejszenie dolegliwości bólowych. Chcąc przybliżyć znaczenie tego aminocukru skupimy się na jego roli bardziej szczegółowo.

Glukozamina naturalnie występuje w naszym organizmie i wchodzi w skład proteoglikanów (związki białkowo- cukrowe). Związki te budują tkankę chrzęstną, nadają jej twardość i sprężystość. Jak już na samym początku wspomnielismy chrząstka stawowa pozbawiona jest naczyń krwionośnych, a odżywianie jej możliwe jest za pomocą płynu stawowego (mazi stawowej) zawierającego m.in. glukozaminę. Tak więc glukozamina nie tylko buduje chrząstkę, ale także bierze udział w jej odżywianiu. Obie funkcje (budulcową i odżywczą) można więc wykorzystać, by stymulować odbudowę i regenerację zmienionej chorobowo chrząstki. Suplementacja preparatem zawierającym siarczan glukozaminy pobudza komórki chrząstki stawowej do odbudowy własnych proteoglikanów, a przez to prowadzi do wzmocnienia chrząstki. Podawana doustnie w postaci preparatu glukozamina bardzo dobrze wchłania się i przenika do chorej chrząstki, gdzie uruchomione są naturalne mechanizmy naprawcze. Stopniowe odbudowywanie chrząstki wpływa na poprawę sprawności ruchowej stawu, a także zmniejsza dolegliwości bólowe. W czasie istniejącego już problemu należy podawać ją w większych dawkach przez minimalny okres 2 tygodni. W celach profilaktycznych przyjmujemy mniejsze dawki, stymulujące produkcję mazi stawowej i odżywiając chrząstkę. Z powodzeniem można włączyć do profilaktyki zabiegi w saunie w celach poprawy ruchomości stawu oraz rozrzedzeniu mazi stawowej, która lepiej penetruje wnętrze torebki stawowej.

red.

przy współpracy Aleksandry Zwolak