Armwrestling jest sportem, w którym występuje duże ryzyko kontuzji kończyn górnych. I chociaż prawidłowy trening i rozgrzewki mogą przyczynić się zminimalizowania ryzyka urazów stawu łokciowego, to nadal jednym z powszechniejszych problemów zdrowotnych występujących w tej dziedzinie, jest uraz łokcia, tzw. „łokieć tenisisty”.

„Łokieć tenisisty" (entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej) jest synonimem wielu schorzeń, w których głównym objawem jest silna tkliwość i ból przedziału bocznego nasilająca się głównie przy ruchach zgięcia grzbietowego, nadgarstka i palców. Występuje także osłabienie siły prostowników ręki i nadgarstka.

Mechanizm

W następstwie wielokrotnego powtarzania ruchów prostowania i rotacji, powodujące zwiększenie obciążenia mięśni i ich przyczepów może dojść do uszkodzeń, zmian zapalnych i zwyrodnieniowych występujących głównie w miejscu połączenia mięśni i ścięgien lub w okolicy ich przyczepu kostnego. Ból umiejscawia się na małej wyniosłości kostnej (nadkłykciu bocznym) po zewnętrznej stronie łokcia, gdzie swój początek mają (przyczep) mięśnie prostujące palce i nadgarstek. Powierzchnia tego miejsca jest tak mała w stosunku do naprężeń, że dochodzi do przeciążeń i mikrourazów. Krótko mówiąc ze względu na złożoną anatomię i funkcję, staw łokciowy jest jednym z najbardziej podatnych na urazy wskutek przeciążeń zawodowych oraz w dużym stopniu sportowych. Choroba ta może ciągnąć się miesiącami. Zdarza się również, że po pozornym wyleczeniu powraca.

Dlaczego tak się dzieje?

Staw łokciowy, tak jak i inne stawy, otoczony jest torebką. Dookoła stawu w różnych miejscach (najczęściej w uwypukleniach kości) wrośnięte są ścięgna mięśni. Charakterystyczną cechą tego stawu jest bardzo cienka powłoka ochronna mięśni i tkanki tłuszczowej (stąd duża wrażliwość na urazy). Ścięgna (szczególnie ich przyczepy) wytrzymują tylko określone obciążenia. Przekroczenie dopuszczalnej granicy morze spowodować uszkodzenie ścięgna.

Trenuj regularnie, a zwiększysz odporność

Odporność mięśni i ścięgien można zwiększyć. Służy temu regularny i fachowy trening. Schorzenie "łokieć tenisisty" występuje najczęściej u osób, które nie trenują regularnie. Błędem jest usiłowanie „rozćwiczenia” stawu, gdy ścięgna otaczające staw zostały już uszkodzone, w efekcie bowiem powoduje to jeszcze większe uszkodzenia. Uszkodzone ścięgna, torebka stawowa i okostna muszą się wygoić. Trzeba to im umożliwić ograniczając naciąganie bolących przyczepów mięśni do minimum.

Objawy

• ból zewnętrznej części łokcia (często promieniujący w górę i w dół po zewnętrznej części przedramienia)

• tkliwość palpacyjna w okolicach nadkłykcia bocznego

• osłabienie nadgarstka i problemy z prostymi czynnościami, jak: podanie ręki, unoszenie filiżanki, itp.

• osłabienie siły mięśniowej

• nasilenie bólu po zgięciu ręki w nadgarstku w stronę jej grzbietu, przy skręcaniu przedramienia na zewnątrz, prostowaniu zgiętych palców

Leczenie

Leczenie zachowawcze:

Znaczną ulgę przynosi unieruchomienie w szynie ramiennej (w zgięciu) w stawie łokciowym w 90º, znoszące subiektywnie dolegliwości bólowe. Taka forma leczenia zachowawczego stosowana jest z reguły na okres 14 dni. Ulgę przynosi także fizykoterapia (jonoforeza, ultradźwięki, krioterapia), masaże, zimne lub ciepłe okłady, czy też ortezy odciążające przyczepy prostowników ręki na nadkłykciu kości ramiennej. Oczywiście zwykle zaleca się oszczędzanie kończyny i przerwę w treningach i pracy, która z całą pewnością powoduje nasilanie się objawów. W niektórych przypadkach należy wspomóc się lekami przeciwbólowymi, przeciwzapalnymi, zastrzykami znieczulającymi, czy też preparatami sterydowymi.

Leczenie operacyjne.
Stosuje się je w przypadkach opornych na leczenie zachowawcze, bowiem w niektórych przypadkach występuje konieczność interwencji chirurga – uwolnienie przyczepu mięśnia przedramienia.

Bez dokładnego sprecyzowania czynnika wyjściowego dolegliwości bólowych leczenie „łokcia tenisisty” jest tylko objawowe. Trzeb jednak pamiętać, że może to być długotrwałe i mało skuteczne. Zwykle wystarcza wypoczynek i zażywanie leków. Jednak w przypadku braku poprawy konieczne jest zastosowanie leczenia rehabilitacyjnego.

Czego możemy oczekiwać od fizykoterapii?

Chodzi o przyspieszenie gojenia, czyli regeneracji. Taki efekt daje ciepło. Można w procesie leczniczym wykorzystać promienie, które emituje lampa Sollux. Pełnię możliwości daje nam jednak technika laserowa. Naświetlanie odpowiednich miejsc łokcia laserem emitującym odpowiedni zakres promieniowania podczerwonego wielokrotnie przyspiesza gojenie łokcia. Cennym uzupełnieniem terapii promieniowaniem podczerwonym jest magnetoterapia. Pole magnetyczne wielkiej mocy wnika bowiem znacznie głębiej, aż do wnętrza stawu. Tym sposobem można pobudzić i przyspieszyć procesy gojenia tkanek, do których nie przeniknie wiązka promieniowania laserowego, która nie przenika przez kości. Bardzo dobre wyniki w rehabilitacji schorzenia „łokieć tenisisty” daje terapia falą uderzeniową. Fale uderzeniowe wyzwalane pozaustrojowo, są akustycznymi falami przenoszącymi energię w bolące miejsca. Jest to nowoczesny, nieinwazyjny system do zwalczania przewlekłego bólu, związanego z układem mięśniowo – szkieletowym. Doskonale sprawdza się w leczeniu stanów bólowych więzadeł i przyczepów mięśniowych, bolesnych stanów zapalnych i tkanek miękkich otaczających kości. Szeroko stosowany na świecie w medycynie sportowej, ortopedii i rehabilitacji daje bardzo wysoką skuteczność leczenia.

Profilaktyka.

Pamiętajcie by uprawiać armwrestling (oraz inne dyscypliny sportowe) z intensywnością odpowiednią do kondycji waszego organizmu. Wzmacniajcie mięśnie przedramienia regularnymi ćwiczeniami ze stopniowo wzrastającym obciążeniem. Nie zapominajcie o częstych przerwach podczas treningów, czy też pracy monotypicznej. No i oczywiście pamiętajcie o rozgrzewce przed każdym wysiłkiem, a zwłaszcza przed zawodami sportowymi.

mgr fizjoterapii Monika Sielicka