Co jest naprawdę ważne w armwrestlingu oraz co jest ważniejsze: biceps czy nadgarstek? Na takie pytania chyba nie ma jednoznacznej odpowiedzi. To tak, jakby zapytać się: co powstało pierwsze - kura, czy jako? Jednak poniżej postaram się udzielić odpowiedzi na nurtujące was pytania oraz przybliżę jakie elementy są niezbędne podczas pierwszej fazy walki (atak).

W naszej dyscyplinie sportu poszczególne części ciała muszą się rozwijać jednocześnie.

„Dźwignia” – główny element treningowy.

„Dźwignia” jest głównym i podstawowym elementem układania prawidłowych treningów oraz szlifowania niezbędnych technik w indywidualnym układzie. Siłowanie się na ręce jest sportem walki. Oprócz przygotowania fizycznego (siłowego) na zwycięstwo wpływa również psychika, technika oraz taktyka. To oznacza, że podczas walki używając samą rękę oraz ciało wykorzystujemy zasadę dźwigni. Zginając, prostując, czy też obracając ręką wykonujemy dźwignię. W zależności od tego w jakim stopniu jest przygotowany ten, czy inny element na w tejże dźwigni, możemy ocenić na ile jesteśmy przygotowani do konkretnej walki.

Jednym z podstawowych i niezbędnych elementów podczas walki jest ruch, a zwłaszcza siła nadgarstka w różnych kierunkach.

Właśnie jedną z przyczyn porażek wielu zawodników bywa słaby nadgarstek.

Co jednak trzeba zrobić, aby wzmocnić nadgarstek?

Przede wszystkim należy prawidłowo ocenić na ile on jest słaby w stosunku do pozostałych elementów dźwigni, takich jak np. biceps, triceps, mięśnie przedramienia, klatki piersiowej, mięśnie szerokie grzbietu, które bezpośrednio oddziaływają i wpływają na ogólny kształt wyniku walki. Obserwując wielu najlepszych zawodników na świecie i pytając o ich komentarze na temat siły nadgarstka doszedłem do jednoznacznych wniosków: obciążenie podczas treningu na nadgarstek powinno wykonywać się ciężarem o 25-30% większym, niż obciążenie podczas podnoszenia na biceps podchwytem.

Dla przykładu: jeżeli zawodnik trenuje z hantlem 50 kg (np. wykonuje z 5-6 ruchów), to podnoszenia na nadgarstek musi wykonywać hantlem nie mniejszym niż 65-70 kg. W przeciwnym wypadku zawodnik nie mający takiej proporcji (mający słabszy nadgarstek) podczas walki z cała pewnością ulegnie doświadczonemu przeciwnikowi, atakującemu górą. Natomiast zawodnik, który będzie miał silny nadgarstek, ale słaby biceps, będzie zawsze przegrywać z zawodnikami walczącymi w hak.

Mam nadzieję, że choć trochę przybliżyłem wam na co należy zwrócić uwagę podczas codziennego treningu.

Igor Mazurenko.