Armwrestling to po angielsku „siłowanie się na ręce” lub dokładnie „zapasy” „na rękę” – nazwa powstała z połączenia słów „arm” i „wrestling”. W USA stosowano też nazwę „wrist wrestling”. Obecnie nazwa Armwrestling jest powszechna i stosowana na wszystkich kontynentach.
Armwrestling to sport walki w formule „jeden na jednego”.
Dwie zawodniczki, lub dwóch zawodników walczy stojąc przy specjalnym stole. Łokcie rąk walczących oparte są o podłokietniki. Zwycięża ten, kto dociśnie rękę (dłoń) przeciwnika do poduszki stołu.
Armwrestling nie jest sportem olimpijskim, ale posiada struktury organizacyjne (Federację Światową, Europejską i Związki krajowe). Uprawiany jest w formule amatorskiej i profesjonalnej, przy czym zawodowcy mogą startować w zawodach amatorskich.
W Armwrestlingu obowiązują kategorie wagowe, a w zawodowym rozgrywa się również pojedynki w kategorii open. Osobno rywalizują kobiety i mężczyźni. Stosuje się też podział na kategorie wiekowe, oraz osobne zawody dla debiutantów.
Zawody w Armwrestlingu rozgrywane są na obie ręce, lub (niektóre imprezy zawodowe lub walki rankingowe) raz na prawą, raz na lewą rękę. Zapobiega to nieproporcjonalnemu rozwojowi umięśnienia i sylwetki. Nie jest to również – jak się obawia wiele osób – sport rozwijający tylko ręce. Treningi i walka przy stole angażuje cały organizm zawodnika, każdą grupę mięśniową od stóp do karku. Zresztą wystarczy przyjrzeć się sylwetką zawodniczek i zawodników, którzy startują już kilka lat.
Kiedy powstał Armwrestling? Zarówno z punktu widzenia historyka, jak i socjologa odpowiedź jest łatwa. Historyk wskaże na pierwszy solidny stół, który był nieodzowny do pierwszego pojedynku na ręce. Socjolog powie, że walki na ręce musiał promować rozumny władca, który zobaczył w tym sporcie szansą na bezkrwawą rywalizację młodzieży. W każdym regionie świata można znaleźć dowody w postaci obrazów (płaskorzeźb, rytów, malunków) na to, że siłowanie się na ręce nie miało granic.
Na pewno można wiązać początki siłowania na ręce z pewnymi grupami zawodowymi. Przykładem mogą być żeglarze, którzy z racji przebywania miesiącami wspólnie, w małych przestrzeniach, właśnie, w Armwrestlingu szukali rozrywki. Jednocześnie cechy marynarzy statków żaglowych, siła ramion i pleców – potrzebne do wspinania się na olinowanie czyniły z nich prekursorów tej sztuki. Druga grupa zawodowa, której wypracowane cechy i umiejętności wręcz idealnie pasują to siłowania na ręce to… drwale. Znaczącą siłą rąk w czasach nowożytnych wyróżniali się też kowale.
Współcześnie wyczynowy Armwrestling wymaga specjalistycznego treningu, a startują w nim zarówno informatycy, jak i robotnicy budowlani – wszyscy!
Ogromnym atutem siłowania się na ręce, jako sportu jest też to, że mogą je uprawiać osoby niepełnosprawne. Zawodnicy ci rywalizują między sobą, ale wielu z nich z powodzeniem startuje na zawodach z pełnosprawnymi przeciwnikami.
Najważniejsze zawody krajowe w Polsce to Mistrzostwa Polski, Puchar Polski. Odbywa się też cały szereg imprez cyklicznych. Reprezentanci Polski występują na mistrzostwach Europy i świata.
Najważniejszy turniej zawodowy to rozgrywany w Polsce Puchar Świata Zawodowców.
