Początki armwrestlingu z całą pewnością wiązać się będą z pewnymi dolegliwościami bólowymi, ponieważ w treningu używamy mięśni, które do tej pory pracowały w minimalnym zakresie lub wcale. Systematyczne treningi przyzwyczają jednak mięśnie do pracy i ból w miarę postępu treningowego zmniejszy się, aż w końcu całkowicie ustąpi. Świadczy to o tym, że treningi prowadzone są w sposób prawidłowy i dopasowany do indywidualnych zdolności fizycznych i psychicznych trenującego. Bardzo ważna jest tu rola trenera, który w początkowej fazie przygody z armwrestlingiem jest odpowiedzialny za prawidłowe prowadzenie ćwiczącego.

Jedną z najważniejszych zasad jest, aby początkujący nie siłował się przy stole. Podejmowanie takiej aktywności bez wcześniejszego przygotowania aparatu więzadłowo-mięśniowego może doprowadzić do wystąpienia zjawiska zwanego DOMS (Zespół Opóźnionej Bolesności Mięśniowej), co może grozić poważną kontuzją.

W treningu armwrestlingowym rozróżniamy następujące rodzaje ruchów treningowych:

- dynamiczne

- ekscentryczne

- izometryczne

- plymotryczne

Ostatnie z wymienionych mają decydujące znaczenie w osiągnięciu poziomu mistrzowskiego w armwrestlingu.

Młodzi zawodnicy chcący rozpocząć treningi powinni skoncentrować się na wzmacnianiu palców, nadgarstka oraz bicepsu (ćwiczenie w podchwycie i chwycie młotkowym). Ćwiczenia powinny opierać się na wzmacnianiu, bez gwałtownych ruchów dynamicznych. Optymalna ilość treningów to 4 w tygodniu, przy czym 3 to ilość minimalna, a 5 maksymalna.

Doświadczony trener powinien rozpocząć spotkanie z młodym człowiekiem od wywiadu; pomoże mu to ustalić, czy wcześniej nasz kandydat miał jakiś kontakt ze sportem, a w szczególności z siłowaniem na rękę.

Po wywiadzie idealnym narzędziem pokazującym predyspozycje do siłownia będzie podciąganie na drążku chwytem dowolnym. Jeżeli liczba podciągnięć jest mniejsza, niż 6, poprzez trening ogólnorozwojowy nasz pretendent do tytułu mistrzowskiego powinien podciągnąć się 10 do 12 razy.

W dokładnym monitorowaniu postępów naszego podopiecznego pomoże nam dziennik treningowy. Jest to idealne narzędzie, dzięki któremu mamy pełny obraz tego, jak przebiega progres. Idealnie będzie, jeżeli po 3 miesiącach nastąpi progres siłowy o około 50-60 % od pozycji wyjściowej. W przypadku, gdy nie zaobserwujemy takiego postępu, z zawodnikiem należy pracować indywidualnie; dobierać ćwiczenia, serie i powtórzenia pod danego sportowca.

W początkowej fazie trenowania możemy włączać indywidualny trening przy stole. Pamiętajmy, że jest to jedynie trening techniczny, służący nabraniu nawyku poprawnego ustawiania się do walki. Po opanowaniu tych elementów przechodzimy do nauki pełnego ruchu, odzwierciedlającego ruch przy walce – jest to symulacja walki z partnerem, lecz - bez oporu.

Po 3 miesiącach przy stole wprowadzamy ćwiczenia ze sparingpartnerem. Koncentrujemy się na dynamice – ćwiczeniach koncentrycznych oraz izometrycznych. Bardzo ważne jest, żeby młody zawodnik wykonywał ruchy płynnie, dlatego partner musi stosować opór umożliwiający wygranie każdej treningowej walki. Nie wprowadzamy jeszcze walki w obronie.

Trening rozpoczynamy dwiema seriami przygotowawczymi, składającymi się z 15-20 powtórzeń. Następnie wykonujemy serie na 8 powtórzeniach i schodzimy piramidą w dół tak, aby w ostatniej serii wykonać 2 powtórzenia. Dopuszczalną formą wspomagania będzie tu kreatyna, aminokwasy egzogenne, glutamina oraz odżywki energetyczne w postaci carbo. Suplementy te skrócą czas regeneracji potreningowej oraz zwiększą możliwości treningowe naszego zawodnika.

Młodzi zawodnicy mają przeświadczenie, że trenować można codziennie. Istotna jest tu rola trenera, który powinien uświadomić, że postęp jest wprost proporcjonalny do fazy odpoczynku między poszczególnymi treningami.

Po upływie około 3-4 miesięcy modyfikujemy trening dodając 40 % ćwiczeń specjalistycznych. Jest to również czas na to, aby nasz zawodnik określił się, jaką techniką chce walczyć. Tu bierzemy pod uwagę uwarunkowania genetyczne np. długie palce i przedramię – walka górą.

Pół roku to odpowiedni czas na wprowadzenie do treningu paru ćwiczeń składających się z ruchów plyometrycznych. Można również rozpoczynać trening rozgrzewką przy stole. W miarę upływu czasu trening przy stole zajmować będzie coraz większą część naszego czasu i to właśnie ten trening ma największe znaczenie w osiągnięciu poziomu mistrzowskiego.

Może dojść do sytuacji, że po upływie 7 miesięcy nie osiągniemy zakładanego poziomu wytrenowania. Należ wówczas przeprowadzić wywiad żywieniowy z naszym podopiecznym. Okazać się może, że brak postępu jest ściśle powiązany z niedostatecznym spożyciem pokarmów przez naszego zawodnika.

Jak trenować początkującego zawodnika? O tym dowiecie się w 2. części.