07 maja 2013 wtorek, drugi dzień zawodów, na miejscu jest już większość drużyn i wszyscy sędziowie. Około godziny 20, jeszcze jasno, kolorowy pochód z narodowymi flagami wyrusza spod hotelu, przez główny deptak miasteczka, do miejsca uroczystego otwarcia. Było nas prawie pół tysiąca osób, podzielnych – oczywiście – na narodowe reprezentacje, ale zjednoczonych wspólną pasją do naszego sportu. Przede wszystkim w oczy rzucały się uśmiechnięte i nieco stremowane juniorki, oraz, dla kontrastu „panowie po pięćdziesiątce” czyli mastersi. Szliśmy wzbudzając entuzjazm mieszkańców i turystów. Wesoło, razem. I powiem wam szczerze – wtedy pomyślałem sobie dwie rzeczy.

Po pierwsze, że mamy tu taką „Europę w pigułce” w takim sensie, że spotkali się najlepsi z najlepszych i jednocześnie walczą ze sobą i są zaprzyjaźnieni. Widać dookoła międzynarodowe grupki znajomych, mieszają się kolory dresów.

Czy sport naprawdę nas łączy?

Chyba tak! Jeśli cokolwiek nas łączy to właśnie sport.

Na pewno nie uśmiechnąłbym się do polityka z kraju „X”, raczej bym się odwrócił. Natomiast to sportowca – uśmiechnę się zawsze i on do mnie też. Wybaczcie takie sentymentalne rozważania.

Druga myśl i skojarzenie to właśnie ten nasz kolorowy i radosny przemarsz. Wiecie, co mam na myśli? Igrzyska olimpijskie i uroczyste otwarcia. Może, kiedyś... Może ktoś z tych najmłodszych w naszym pochodzie – będzie maszerował w gronie olimpijczyków?

ZAPRASZAM DO GALERII – TAM WIELE DOSKONAŁYCH ZDJĘĆ!