Armwrestling (siłowanie na ręce) to typowy sport walki. Walki trwają od kilku sekund do (nawet!) kilku minut. O zwycięstwie decydują: technika, taktyka, specyficzna siła, szybkość i psychika – podobnie, jak w zapasach i judo. Walki odbywają się na stojąco przy specjalnym stole przymocowanym do podłoża. Do niedawna walczono również na siedząco, ale teraz powszechnie stosowana jest pozycja stojąca, która jest znacznie efektowniejsza i wymaga od zawodników zaangażowania wszystkich grup mięśniowych.

W zawodach startują kobiety i mężczyźni. Startujący podzieleni są na kategorie wagowe. Walki na lewą i prawą rękę odbywają się osobno, tak więc można być mistrzem, np. na prawą rękę, a na lewą wcale nie startować lub zająć odległe miejsce.

Najlepszym dowodem na to, że armwrestling to sport walki są zmagania w kategorii overall (czyli walki bez podziału na kategorie wagowe). Naprzeciw stukilogramowych atletów stają sportowcy ważący 60, 70 kilogramów i ... zdarza się, że odnoszą błyskawiczne zwycięstwo.

Armwrestling to sport dla wszystkich. Uprawiać może go każdy: poczynając od juniorów i juniorek (zawodnicy do 18-stego roku życia), poprzez seniorów i seniorki, a kończąc na mastersach (zawodnicy powyżej 40 roku życia) oraz grand masterach (zawodnicy powyżej 50 roku życia). Armwrestling to również sport dla osób niepełnosprawnych.

Armwrestling pobudza i rozwija naturalne siły organizmu, hartuje i uodparnia, zwiększa jego ogólną wydolność fizyczną i sprawność motoryczną. Kształtuje silną wolę, wytrwałość, uczy poczucia obowiązku i odpowiedzialności, a więc cech charakteru przydatnych w codziennym życiu. Aby uprawiać tę dyscyplinę nie potrzeba dużej bazy szkoleniowej i dużych nakładów finansowych. Wystarczy specjalny stół do siłowania, który do celów treningowych można wykonać we własnym zakresie.

Zawody armwrestlingu są bardzo widowiskowe – to wspaniała walka, efektowne widowisko oraz emocje, których brakuje często w innych dyscyplinach sportu. Ich charakter przyciąga wielu widzów, którzy oglądając walki angażują się emocjonalnie w to co rozgrywa się przy stole. I jest to wydarzenie jedyne w swoim rodzaju. Z jednej strony jest to dyscyplina sportowa z aspiracjami olimpijskimi, a z drugiej strony – armwrestling to swojego rodzaju subkultura.

Historia siłowania się na ręce (z angielskiego armwrestling), sięga najdawniejszych czasów sportowej aktywności człowieka. Sprawdzanie się w bezpośrednim pojedynku, jest tak oczywiste i czytelne, że nie ma chyba na świecie człowieka, który choć raz w swoim życiu, nie stoczyłby takiego pojedynku. Siłowanie na ręce kojarzy się na ogół wszystkim z knajpianą zabawą czy pokazami siłowymi podczas ludowych imprez.

I tak faktycznie było aż do momentu, gdy w 1951 roku dwóch zapaleńców z Kalifornii, Dave Devoto oraz dziennikarz Bili Soberanes, postanowiło zorganizować turniej dla kierowców ciężarówek. Inicjatywę poparły związki zawodowe, i tak odbył się pierwszy w świecie profesjonalny turniej w siłowaniu na ręce. Impreza okazała się tak spektakularnym sukcesem, że dla wszystkich stało się jasne, że oto narodził się nowy sport z angielska nazwany armwrestlingiem.

Pod koniec lat 50-ych zaczęły powstawać pierwsze federacje, a w 1962 roku w kalifornijskim mieście Petaluma zorganizowano pierwszy międzynarodowy turniej w armwrestlingu. Dla upamiętnienia tego wydarzenia, wdzięczni sportowcy postawili pomysłodawcom tego wydarzenia (jeszcze za ich życia), pomnik przedstawiający dwóch siłujących się mężczyzn. Od tego też czasu, rozpoczyna się ekspansja tego sportu na cały świat.

We współczesnym świecie nad właściwym rozwojem armwrestlingu czuwa WAF (Światowa Federacja Armwrestlingu). Od 1991 roku istnieje EAF (Europejska Federacja Armwrestlingu).

Oprócz organizacji WAF i EAF od 2002 roku aktywnie działa zawodowa organizacja PAL (Professional Armwrestling League), posiadająca cztery filie: Bułgaria, Polska, Stany Zjednoczone oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. Jest największą organizacją na świecie posiadającą podpisane zawodowe kontrakty z czołowymi, światowymi zawodnikami. Umożliwia start armwrestlerom w profesjonalnych, zawodowych starciach na rękę. Każdy sportowiec, aktywnie uprawiający siłowanie na ręce, dąży do doskonałości, by staczać pojedynki z najlepszą czołówką światowego armwrestlingu. Dziś PAL organizuje zawodowe sześciorundowe pojedynki na terenie całego świata.

Polskę na arenie międzynarodowej od 1999 roku reprezentuje FAP (Federacja Armwrestling Polska). Prezydentem FAP jest Igor Mazurenko czynny zawodnik i światowego formatu działacz armwrestlingu

W Polsce corocznie organizowanych jest wiele turniejów rangi regionalnej, ogólnopolskiej oraz międzynarodowej, m.in.: coroczne Mistrzostwa Polski, Puchary Polski, czy też Mistrzostwa Europy, Puchar Świata Zawodowców oraz najbardziej prestiżowe zawody na świecie - Mistrzostwa Świata. Każde organizowane zmagania armwrestlingowe to duża dawka emocji i adrenaliny na bardzo wysokim poziomie sportowym.

W XXXV Mistrzostwach Świata, które odbyły się w Gdyni w 2013 r., wzięło udział 1200 zawodników z 49 krajów. Były to największe zawody w historii Światowej Federacji Armwrestlingu , a w Gdyni zostały wyróżnione przez władze miasta.

Stolicą polskiego armwrestlingu jest Gdynia. Działający tam klub „Złoty Tur” jest organizatorem większości imprez w tej dyscyplinie. Do Polski trafił za sprawą mieszkającego w Trójmieście Igora Mazurenko – Prezydenta Polskiej Federacji Armwrestlingu i Prezesa klubu „Złoty Tur”. Do dnia dzisiejszego w Gdyni odbywają się treningi polskich zawodników, szkolenia sędziów i trenerów.

Paweł Podlewski