Aby osiągnąć zamierzony cel w sporcie musimy połączyć kilka czynników, poznawać własny organizm i co najważniejsze – być wytrwałym.
W świecie armwrestlingu mało osób zwraca uwagę na jakość spożywanego jedzenia. Często jemy to, co mamy pod ręką, opychamy się słodyczami lub zaczynamy dzień od bułeczki z masełkiem. Nie zdajemy sobie sprawy, że to, co jemy, wpływa na efekt końcowy naszej [pracy.
Pamiętajmy! Dieta nie jest czymś wymuszonym. To sposób na życie, podstawowy proces człowieka tak samo, jak sen czy chociażby mycie zębów.
Pewnie zapytacie: co warto jeść, a czego unikać?
Zacznijmy od tego, co w diecie jest najważniejsze – ilości kalorii oraz rozłożenia makroskładników i ich ilości. Zapotrzebowanie kaloryczne jest kwestią indywidualną, każdy z nas powinien sam dojść do tego, jaką ilość kalorii musi dostarczyć organizmowi, aby nabierać masy lub ją tracić.

Z CZYM SPORTOWCOWI KOJARZY SIĘ SŁOWO DIETA?

Zazwyczaj pierwsze, co przychodzi na myśl to zwiększone zapotrzebowanie na białko i zmniejszona podaż tłuszczu. „Będę jadł dużo białka, to będę silny i urosnę” albo „Nie mogę jeść tłuszczu bo urośnie mi brzuch”. Nie raz słyszałem takie stwierdzenia wynikające wyłącznie z niewiedzy, ewentualnie wynikające z zasugerowania się widzą zaczerpniętą z popularnych magazynów serwujących diety cud.
Najprościej mówiąc białko jest jednym z tzw. makroskładników w diecie, które dzielimy na:
węglowodany
białka
tłuszcze
dziś opowiem o węglowodanach.
Węglowodany są głównym źródłem kalorii w diecie przeciętnego człowieka, wynoszą zazwyczaj 40-70 proc. spożywanych kalorii. Jest to najłatwiej dostępne źródło energii, na dodatek tańsze od białka i tłuszczy. Dobór węglowodanów w diecie nie należy do najłatwiejszych ze wzgl. na podział na cukry proste i złożone.

W diecie przeciętnego człowieka zazwyczaj występują cukry proste, pochodzące z owoców, słodyczy, cukru dodawanego do herbaty. W armwrestlingu jak i w innych sportach., liczy się jakość spożywanych kalorii. Węglowodany złożone trwają się znacznie wolniej od cukrów prostych, nie powodują skoków cukru do krwi, dostarczają energii na dłuższy czas. Często tez zawierają spore ilości błonnika pokarmowego usuwającego toksyny oraz uboczne produkty przemiany materii w przewodzie pokarmowym. Podczas planowania diety starajmy się o włączenie węglowodanów złożonych do każdego posiłku. Niżej zamieszczam spis najpopularniejszych źródeł węglowodanów złożonych:
ryż
makaron
produkty zbożowe
kasza
ziemniaki

Specyficzną i wyjątkową porą na spożycie węglowodanów jest tzw. okres około treningowy. Treningi armrestlingowe są z reguły długie, a bardziej doświadczeni zawodnicy trenują nawet po 2 godz. kilka razy w tygodniu. Trening siłowy powoduje ogromne straty glikogenu ((głównego węglowodanu zużywanego podczas wysiłku fizycznego), tak więc szybko wchłanialne źródło glikogenu jakim mogą być cukry proste (np. popularna glukoza) będzie bardzo przydatnym dla armwrestlera przed treningowym dodatkiem.
Proponuję  spożycie cukrów prostych (np. glukozy) w dawce 0.4-0.8 g na kg masy ciała ok. 30 minut przed treningiem. Pobudzi to trzustkę do uwalniania insuliny, najsilniejszego hormonu anabolicznego transportującego glikogen do mięśni na maksymalnych obrotach.
Podobna sytuacja występuje bezpośrednio po treningu. Organizm posiada wtedy minimalną ilość glikenu, którą trzeba jak najszybciej uzupełnić. Stosowanie węglowodanów złożonych od razu po treningu byłoby mniej skuteczne ze względu na długi czas trawienia, tak więc najlepszym wyjściem chwile po treningu będzie ponowne wypicie napoju zawierającego łatwo przyswajalne węglowodany (popularne carbo czy glukoza) w dawce podobnej, a nawet większej, niż przed treningiem (do 1 g węglowodanów na kg masy ciała).

W następnym artykule przeczytacie o roli białka i tłuszczy w diecie.

Maciej Kolendowicz