Jakie profesje mogą najlepiej przygotować do armwrestlingu?

Chyba najlepszym zawodem byłby instruktor siłowni. W każdym niemal zawodzie można znaleźć jakiś ruch sprzyjający siłowaniu. Drwal ma dobry triceps. Wspinacz silne palce. Kelner może mieć mocne więzadła. Ale jeśli poprzestaniesz tylko na tym, co robisz w pracy i wybierzesz się na zawody, najpewniej przegrasz. Profesjonaliści ćwiczą każdą część, a nie pojedyncze segmenty.

Wielu ludzi mówi, że armwrestling się zmienia. Jak sądzisz, w jakim kierunku?

Zmienia się system treningu. Każdy sport wypracowuje swoje metody i techniki. A jeśli uprawia go wielu ludzi, każdy znajduje coś dla siebie – ekspandery, systemy modularne, wolne ciężary. Te doświadczenia rozszerzają się na szersze grupy ludzi. W niektórych krajach armwrestling nie jest znany, ale potem ktoś odwiedza jakieś mistrzostwa – MŚ, ME albo inne – i wiedza zaczyna zataczać kręgi. To zmienia sposoby i style treningu i walki. Atleci rozwijają się i następuje międzynarodowa konkurencja.

Nikt nie może być zawsze w szczytowej formie. Są zawodowcy którzy wiedzą jak przygotować się do zawodów, mogą walczyć w trzech – czterech imprezach w roku. Na tą chwilę nie ma podziału na pro i amatorów, bo liczba imprez jest ograniczona, sportowcy mają czas jeździć na profesjonalne i komercyjne imprezy.

Ale jeśli liczba imprez zwiększy się, lub dany sportowiec będzie miał mniej czasu na przygotowania, wtedy trzeba będzie dokonać wyboru. Wracając jednak do tych, którzy zaczynają trenować. Podróżują, zdobywają doświadczenie, rozwijają się. Szukają dla siebie najlepszej kategorii wagowej. Ludzie żyją w różnych warunkach, niektórzy nie mają odpowiednich warunków by się przygotować. Jednak ogólny poziom sportu wzrasta, jak i liczba krajów i zawodników. Wyrównuje się także poziom stylów i technik.

A jeśli porównać samo siłowanie?

Dziś siłowanie staje się coraz bardziej wyrafinowane. Dawniej każdy walczył w podobnym stylu. W byłych demoludach większość walczyła hakiem. 90% ludzi ćwiczyło na siłowni, oglądało filmy ze Schwarzeneggerem, pompowało biceps prostą sztangą (lub giętą w najlepszym przypadku). Dlatego mieli silne bicepsy i walczyli hakiem. Ich nadgarstki były słabe. Dlatego dominowali amerykanie – ich technika była znacząco odmienna. Nasi sportowcy nie rozumieli niuansów technicznych; myśleli że amerykanie są nieludzko silni, bo nikt nie mógł ich zagiąć, pomimo imponujących rozmiarów. Obecnie jest znacznie więcej systemów i technik – hak, top roll, walka w nadgarstek, atak całym ciałem, etc. Jeśli dwaj zawodnicy mają podobny arsenał technik, wtedy walka staje się jak szachy i sprawy się komplikują.

im, gk