Tegoroczne A1 było tak samo świetne, jak co roku, z rewelacyjnymi sportowcami w każdej klasie. Zmiany w klasach wagowych wprowadziły nieco zmian wśród uczestników, zwłaszcza w lżejszych kategoriach, ale kategoria ciężka jak zawsze była obstawiona; z wyjątkiem Denisa Cyplenkowa. Ponieważ kategorie zaczynały się od 65 kg, wszyscy oczekiwali, że Oleg Cherkasow wygra na lewą rękę. Ale oczekiwaliśmy, że będzie tam także Jambul Vibliani, który jest obecnym mistrzem Europy na rękę prawą. Jambul jednak się nie pokazał, a Cherkasow wygrał kategorię na obie ręce.

W 80 kg na lewą łatwo wygrał Oleg Zhoh a Atsamaz Urtaev zajął 2 miejsce, tak jak to zrobił w 2013 i 2014 na WAF i EAC za Zoloevem. Na prawą rękę Zoloev wygrał bez problemu, podczas gdy młody i szczupły Georgij Tautiev zaskoczył wszystkich swoim talentem i siłą. Ten młody zawodnik pobił kilku najlepszych sportowców świata, bez problemu. I bardzo mnie tym zaskoczył.

Ten zawodnik ma bardzo wysokie ramiona, opuszcza front nadgarstka i generuje niesamowitą pronację z szybkością błyskawicy. Domyślam się, że ma bardzo silny nadgarstek, ale niesamowita jest jego kontrola ręki.

W klasie 95 kg na lewą Murat Karaev wygrał wydarzenie. Obecny mistrz Europy 90 kg Prudnik zajął 7 miejsce, podczas gdy Spartak Zoloev, który był drugi na ME w tej samej klasie, tu także zajął 2 miejsce.

Prawa w kategorii +95 kg była bardzo ciekawa. Spartak Zoloev pobił bez problemu Todda Hutchingsa. Byłem zszokowany po obejrzeniu tego nagrania. Po tym zobaczyłem także, jak Murat Karev zaskoczył Todda swoją szybkością, ale sfaulował łokciem oba razy, gdy przyszpilił Hutchingsa (raz chyba był to faul na obie strony, ale nikt nie został ukarany). W końcu Todd złapał Karaeva i pokonał go. W finale Todd nie zaspał i był wystarczająco szybki, by złapać Spartaka.

Przed finałami Bob Brown napisał na moim forum: „Finał będzie inny” i okazało się to prawdą, gdy Hutchings zatrzymał Spartaka.

Todd Hutchings jest jednym z najlepszych wytrzymałościowo atletów, jakich kiedykolwiek widziałem. Kiedy zatrzymał walkę przeciw Spartakowi, nie było trudno zgadnąć, że wygra ten pojedynek i nawet kolejny, bo gra już toczyła się na wytrzymałość. Todd nie wygrał łatwo, ale ani razu nie był zagrożony przegraniem którejkolwiek z finalnych walk.

W kategorii 95 + Ferit wygrał na prawą rękę bardzo łatwo, pokonując młodego i utalentowanego Dymitra Silaeva i mistrzów WAF Tokareva, Semereenkę i Genadiego. Ferit nie walczył w OPEN na prawą z powodu kontuzji łokcia, ale w mojej opinii zająłby drugie miejsce za Pushkarem, jeśli by wystartował. Myślę tak, gdyż Chaffee nie był w doskonałej kondycji i Slaev sprawił mu problemy. Nawet pomimo tego, że Slaev walczył w 95 + kg przed OPEN i Ferit pobił go z łatwością.

+95 kg na lewą zostało zdominowane przez Pushkara. OPEN na lewą nawet nie było ciekawe, bo Pushkar zdominował wszystkich, oprócz jednego meczu z Feritem, gdy ten zatrzymał go na kilka sekund bardzo blisko poduszki. Oleg pobił Ferita na zeszłorocznym A1 i Ferit w tym roku chciał z nim walczyć ponownie. Tym razem Ferit zniszczył Olega we wszystkich trzech walkach i zajął drugie miejsce za Pushkarem.

OPEN na prawą miało być najbardziej ekscytujące, wszyscy czekaliśmy na bitwę pomiędzy Pushkarem i Dave’m. Przez większość czasu Dave był faworytem walki, ale Pushkar łatwo go pobił. Czytałem, że Dave napisał gdzieś o siłowaniu się z Tokarevem, Slaevem i jeszcze kimś przed walką z Pushkarem. Ale ci goście walczyli w 95 + zanim podeszli do Dave’a, a nie są nawet blisko klasy Pushkara. Pushkar pobiłby ich wszystkich po kolei, aż błagaliby, aby przestał. Tak więc dla mnie powód przegranej Dave’a jest jasny: 1 – Pushkar jest potężny i 2 – nadgarstek Dave’a nie był chyba całkiem sprawny.

Engin Terzi