6 listopada 2004 roku byliśmy świadkami historycznych pojedynków w wykonaniu mistrzów światowego formatu. Ponad 50 zawodników z 16 krajów przyjechało do hotelu Marriott w Warszawie, by stoczyć mordercze pojedynki w Pucharze Świata Zawodowców – Nemiroff World Cup. Ten, kto nie był – niech żałuje, a kto był i widział – z pewnością na długo zapamięta ten dzień. Według obserwatorów i znawców armwrestlingu były to najlepsze zmagania armwrestlingowe ostatnich lat.

Niewątpliwie największą atrakcją tamtego Pucharu Świata Zawodowców był przyjazd Teamu Stanów Zjednoczonych, z legendą światowego armwrestlingu – Johnem Brzenkiem na czele. To właśnie tego zawodnika, jak powiedział przed zawodami obrońca tytułu – Alexey Voevoda, armwrestler obawiał się najbardziej. Oczywiście John w swojej kategorii (do 95 kg) nie miał sobie równych. Jego techniki, wyćwiczona siła, a przede wszystkim spokój, opanowanie i doświadczenie zadziwiało wszystkich. Jednak kibice, licznie zgromadzeni w sali hotelu Marriott z niecierpliwością czekali na pojedynek pomiędzy tymi mistrzami.

Zgodnie z hasłem: „co ma być, to będzie” przy stole w rundzie eliminacyjnej kat. Open, naprzeciw siebie stanął John Brzenk i Alexey Voevoda. Wszyscy wstali, patrzyli i nie oddychali. Długie ustawienie, i ..... – rozerwanie. Związanie paskiem armwrestlerskim, i ..... Alexey z wielką siłą pociągnął rękę Johna do poduszki bocznej stołu. Po przegranym pojedynku na twarzy Johna widać było mocne niezadowolenie. Ale porażka z dużo młodszym od siebie zawodnikiem z Rosji – Alexeyem Voevodą nie zmieni faktu, iż John Brzenk był, jest i będzie legendą światowego armwrestlingu, a stanąć z nim do walki podczas profesjonalnego pojedynku, a tym bardziej wygrać pojedynek to zapewne prawdziwy zaszczyt.

„Najsilniejszym człowiekiem świata”, został arcymistrz – Aleksy Voevoda z Rosji. To właśnie on okazał się niepokonany i niedościgniony. Wtedy mieliśmy nadzieję, że John Brzenk z USA lub jakiś inny ambitny i silny zawodnik już wkrótce podejmie próbę odebrania Aleksemu tytułu. A jak się stało? O tym w następnych odcinkach historii Złotego Tura.

Paweł Podlewski