Podczas bezpośrednich walk przy stole, na mniejszych, czy większych zawodach, niektórzy zawodnicy rozrywają się tylko po to, aby kontynuować walkę w paskach. Jest to część taktyki wielu armwrestlerów na świecie.

Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że walka w paskach jest prostą techniką walki. Jednak ten, kto tak myśli bardzo się myli.

Walka w pasach zależy od wielu czynników fizycznych i genetycznych, a umiejętność walki w pasach szlifowana jest na treningach indywidualnie z każdym zawodnikiem osobno. W jaki sposób? Na specjalnych treningach tylko i wyłącznie ze sparing partnerem.

W zależności od siły nadgarstka i przedramienia, sposobów wykorzystania wiązania jest wiele. Ja w swoim życiu słyszałem i widziałem wiele teorii związanych z wiązaniem pasa i uwierzcie mi na słowo, że każda z nich była dobra i sprawdzała się podczas walk, ale nie każda pasowała mi osobiście. Zobaczmy, jak to robi czołowy zawodnik światowej klasy, kilkukrotny Mistrz Europy i Świata – Lubomir Jagnesak ze Słowacji.

Lubomir z reguły walczy w hak, a jego mocną stroną jest silny nadgarstek, biceps oraz nacisk boczny. Z reguły zawodnicy z taką techniką walki nie dążą do rozerwania i starają się zaatakować pierwsi .Ale jeżeli już dojdzie do rozerwania, to Lubomir ma swoje sztuczki, aby być w wygodnej pozycji przed startem i wykorzystać maksymalnie wszystkie możliwości swojej ręki.

Na poniższych trzech przykładach widzimy, jak Lubomir Jagnesak pokazuje nam różne ułożenia paska podczas wiązania. Według słowackiego zawodnika tak naprawdę tylko na przykładzie 1 jest poprawnie uwiązana ręka. Spróbujmy wyjaśnić dlaczego.

Zwróćcie uwagę na narysowane główne punkty.

Punkt 1 – punkt zgięcia dłoni

Punkt 2 – to jest górna krawędź dłoni uwiązania paskiem.

Punkt 3 – dolna krawędź uwiązania paskiem

Punkt 4 – środkowa część dłoni uwiązania paskiem

Punkt A – punkt twojego dużego palca

Punkt B – punkt dużego palca przeciwnika

Punkt C – kostka nadgarstka (wyrostek rylcowaty boczny)

WIĄZANIE PASKA

	Przykład 1 Poprawne ułożenie ręki przed związaniem jest kluczem do swobodnej manipulacji dłonią po związaniu paskiem. Otóż wasza ręka zostanie w lepszej sytuacji, jeżeli po związaniu przed zamknięciem placów PUNKT A do PUNKTU 2 będzie krótszy od PUNKTU B do PUNKTU 2, a PUNKT C do PUNKTU 3 będzie najkrótszy. Takie ułożenie paska da wam możliwość lepszego manewru nadgarstkiem zarówno w górę, jak i w dół. Przy takim układzie związania paskiem jest większa możliwość wykorzystania dźwigni podczas walki.
	Przykład 2 W tym przypadku PUNKT A do PUNKTU 2 jest dłuższy niż PUNKT B do PUNKTU 2 ,a PUNKT C do PUNKTU 3 jest mocno oddalony od kostki nadgarstka. Przy takim ustawieniu zawodnik ma możliwość manewru nadgarstkiem tylko w dół. Podczas wiązania ważne jest więc ustawienie swojej ręki najwyżej, jak to możliwe.
	Przykład 3 W tym przypadku PUNKT A do PUNKTU 2 jest dłuższy, niż PUNKT B do PUNKTU 2 ,a PUNKT C do PUNKTU 3 jest jeszcze mocniej oddalony od kostki nadgarstka, niż w przykładzie 2. Przy takim ustawieniu manewr nadgarstkiem jest praktycznie niemożliwy.

KORZYŚCI Z POPRAWNIE UŁOŻONEGO PASKA

PRZY WALCE GÓRĄ

PRZY WALCE W HAK

Jak widzicie prawidłowe ułożenie paska podczas walki jest bardzo ważne. Wiadome jednak jest, że wszystkie szczegóły poznaje się poprzez próby i błędy podczas częstych treningów i startów.