Denis Savenya to jeden z najbardziej znanych białoruskich armwrestlerów. Na swoim koncie ma liczne tytuły i nagrody zdobyte zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej. Jednakże od kilku lat Denis nie bierze udziału w zawodach. Gdzie jest? Czy planuje wrócić do armwrestlingu?

Denis, dosłownie zniknąłeś z armwrestlingu. Dlaczego cię nie widać?

Jakieś dwa lata temu byłem na Pucharze Białorusi. Potem miałem przerwę, co niedawno zmieniłem. Wcześniej dużo czasu i wysiłku poświęcałem pracy. Nie nadążałem, dlatego odstawiłem siłowanie.

Jesteś na bieżąco z wydarzeniami śwatowego armwrestlingu?

Od momentu powrotu do treningów zacząłem więcej uwagi poświęcać temu, co dzieje się w świecie siłowania. Cieszę się, że na mistrzostwach Europy i świata jest ścisła kontrola antydopingowa. Jestem pewien, że w tym przypadku wszystko będzie sprawiedliwie.

Jakie wydarzenia w armwrestlingu ostatnio koncentrują twoją uwagę?

Chciałbym zobaczyć więcej dobrych, spektakularnych turniejów. Takich, jakie odbywają się w Polsce, gdzie wielu tytułowanych zawodowców zaprasza się na zawody.

O ile wiem, wkrótce będzie armfayt na lewą rękę Denisa i Devona. Ciekawe i oczekiwane wydarzenie, które będę obserwować. Myślę, że Cyplenków wygra 4-2.

Wkrótce rozpocznie się turniej TOP 16. Jak widzisz nadchodzącą konfrontację tytanów siłowania?

Jeśli będą uczestniczyć ci, którzy są we wstępnych listach, to zapewne w pierwszej piątce będzie Cyplenkow, Puszkar, Larrat , Chaffee i Voyewoda. Odnośnie Aleksego trudno powiedzieć, czy wróci, ale jest szansa, bo jest silną osobą, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Tylko trzeba wiedzieć, jaką ma kondycję. Będzie ciekawe zobaczyć konfrontację Cyplenkova i Larrata, jeśli na siebie trafią.

Chodzi plotka, że masz zamiar wrócić do siłowania ...

Mam teraz o wiele lepszą organizację pracy. W związku z powyższym dysponuję czasem i znów zacząłem intensywnie trenować. W tym roku chce wziąć udział w krajowych mistrzostwach. To będzie mój powrót po przerwie. Dużym plusem jest fakt, że trenuję na tej samej siłowni, gdzie wcześniej.

Artur Grigorian © Gra ,

zdjęcia z archiwum Denisa Savieni