Drodzy Przyjaciele, Sportowcy, Zarządzie EAF,

W 2013 założona została IAFD (International Armwrestling Federation for Disabled) – międzynarodowa organizacja poświęcona armwrestlingowi osób niepełnosprawnych. Ta organizacja założona została przez grupę entuzjastów – reprezentantów narodowych federacji armwrestlingowych – członków WAF, z inicjatywy Aleksandra Filimonova, Prezydenta Rosyjskiej Federacji Armwrestlingu. Misją Federacji było włączenie armwrestlingu osób niepełnosprawnych do ruchu paraolimpijskiego. Potrzeba stworzenia federacji powstała, gdyż w świetle paraolimpijskich zasad, sport niepełnosprawnych był niekompatybilny z powszechnymi zasadami i standardami zawodów dla zdrowych sportowców. Poza tym, jak wiemy, w WAF nie poświęcano ostatnimi laty wiele uwagi niepełnosprawnym. Nie było jasnych standardów i zasad klasyfikacji niepełnosprawnych, nie było specjalnych zasad sędziowskich. Niewidomi walczyli z osobami ze schorzeniami układu mięśniowo – szkieletowego, osoby na wózkach z osobami chodzącymi, przy obniżonych stołach (mistrzostwa w Brazylii i Polsce) – wszystko pod egidą WAF, totalny brak standardów międzynarodowych, nie mówiąc o paraolimpijskich.

Dlatego też przewodniczący zainteresowanych federacji poparli inicjatywę kreacji nowej organizacji powiązanej z WAF (Kongres Światowy, Litwa 2014).

W 2013 IAFD wysłało aplikację członkowską do Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego. W odpowiedzi otrzymało dokładne instrukcje na temat niezbędnych kroków. Pierwszym wymaganiem było wprowadzenie jasnej klasyfikacji sportowców, zgodnej z zasadami Komitetu. IAFD wypełniło to zadanie, co zajęło niemal rok ciężkiej pracy. Dla standaryzacji i dokładności dokumentów potrzebna była wiedza ekspertów Komitetu Paraolimpijskiego. IAFD za własne fundusze znalazło ekspertów i rozpoczęło rozwijanie klasyfikacji zaadaptowanej do armwrestlingu. Guzel Idrisova – oficjalna kwalifikatorka Komitetu w Rosji – została główną twórczynią klasyfikacji. Dzięki jej wysiłkom mamy unikatowy dokument spełniający wszystkie wymagania Komitetu. Pozostało najważniejsze, czyli sprawdzić te standardy w praktyce, sporządzić raport i przekazać Komitetowi.

W 2014, kiedy Kongres WAF poparł IAFD większością głosów, odbyły się pierwsze światowe Mistrzostwa Niepełnosprawnych, zgodne z klasyfikacją paraolimpijską. Impreza spotkała się z szerokim uznaniem sportowców jak i specjalistów z Komitetu. Zaledwie parę dni po mistrzostwach, IAFD zostało zaproszone na Igrzyska Niepełnosprawnych organizowane przez IWAS (International Wheelchair & Amputee Sports Federation), które odbędą się w Soczi we wrześniu 2015. Pomimo faktu wysłania zaproszeń ma Mistrzostwa do wszystkich, włącznie z zarządem WAF, przywódcy WAF nie znaleźli czasu na tą imprezę.

Po otrzymaniu zaproszenia na Igrzyska, co zostało ogłoszone całej społeczności, wystosowano do WAF prośbę o przesunięcie terminów MŚ WAF dla niepełnosprawnych, że Igrzyska odbędą się w tym samym czasie, co MŚ w Malezji. Odpowiedź – trzy miesiące ciszy, a następnie coś, co zaszokowało mnie i innych kolegów, którzy poświęcili armwrestlingowi ponad 15 lat życia.

Dwóch ludzi stojących u sterów WAF najwyraźniej postanowiło rozproszyć nasze iluzję, że WAF – demokratyczna organizacja i przewodniczący narodowych federacji mają jakikolwiek wpływ na decyzje kongresu. Wszyscy zaczęliśmy otrzymywać emaile z informacjami od WAF, że mamy czekać na decyzje. Nikogo dziś nie obchodzi nasza opinia. prezydent i sekretarz WAF rozpoczęli kampanię sabotażu Igrzysk podważając reputację członków Zarządu. Obaj panowie zadeklarowali uznanie WAF przez Komitet Paraolimpijski jako własne zwycięstwo. Czy to uznanie wydarzyłoby się w ogóle bez starań wspaniałej ekipy IAFD? Co dokładnie prezydent i sekretarz zrobili w tej sprawie? Kto stworzył klasyfikacje ARM 1, ARM 2, ARM 3, ARM 4 dla niepełnosprawnych, na podstawie których WAF przeprowadzi MŚ w Malezji? Moglibyśmy razem cieszyć się tym uznaniem, gdyby nie to, że zaraz po swoim oświadczeniu WAF zerwało współpracę z IAFD. WAF zrywa współpracę z niepełnosprawnymi sportowcami? Z Aleksandrem Filimonovem, Igorem Mazurenko, Guzel Idrosovą i tysiącami atletów, którzy wierzyli w marzenie o Olimpiadzie? Kto dał tym dwóm ludziom taką władzę? Kongres? To co znaczą tytuły na wizytówkach tych panów, jeśli decyzje Kongresu nie mają na nich wpływu? Ostatnią kroplą goryczy dla mnie była informacja, że podczas Mistrzostw Azji ci dwaj panowie mają zamiar użyć własnej technologii liczenia wyników, zamiast autoryzowanego programu, któremu poświęciłem 8 lat i podarowałem za darmo WAF.

Armwrestling dziś, dzięki wysiłkom sportowców, trenerów, narodowych federacji, jest bliżej, niż kiedykolwiek tego, by osiągnąć swe długoterminowe cele. Nie możemy pozwolić, by personalne ambicje zagroziły egzystencji naszej organizacji. Wszystkie konflikty powinny mieć demokratyczne rozwiązanie na Kongresie. Stąd moje poparcie dla Aleksandra Filimonova, by przedłożyć Kongresowi następujące kwestie:

1.Dymisja prezydenta EAF Assena Hadjitodorova (Bułgaria), z dniem 31 maja 2015, aż do Kongresu EAF 2016.

2.Dymisja Sekretarza Generalnego EAF Mircei Simionescu-Simicel (Rumunia) ), z dniem 31 maja 2015, aż do Kongresu EAF 2016.

3.Ustanowienie tymczasowym prezydentem EAF Aleksandra Filimonova (Rosja) ), z dniem 31 maja 2015, aż do Kongresu EAF 2016.

4.Ustanowienie tymczasowym Sekretarzem Generalnym i Skarbnikiem EAF Marian Capli (Słowacja) , z dniem 31 maja 2015, aż do Kongresu EAF 2016.

5.Uznanie wszystkich nakazów i postanowień Assena Hadjitodorova (Bułgaria) i Mircei Simionescu-Simicela (Rumunia) za nieważne, z dniem 31 maja 2015, aż do Kongresu EAF 2016.

Myślę, że Zarząd EAF nie powinien naśladować złych praktyk obecnych przywódców i te problemy powinny być przedstawione pod rozwagę Kongresu EAF. Inaczej federacji zagraża utrata szacunku społeczności sportowej i zaufania Komitetu Paraolimpijskiego.

Igor Mazurenko