Doping w armwrestlingu to chyba jeden z najbardziej palących problemów tego sportu, a sam temat nigdy nie stracił na znaczeniu. Brak kontroli antydopingowej na szczeblu krajowym rzeczywiście daje zielone światło zawodnikom chcącym jak najszybciej otrzymać medal. To wcale nie świadczy o tym, że każdy stosuje „chemię”. W jaki sposób można jednak rozpoznać, czy sportowiec jest czysty, czy nie? Jak to jest z tymi, którzy ciężko trenują przez wiele lat, ale od zawsze są cieniu naszprycowanych armwrestlerów?

Rozwiązanie jest jedno - kontrola antydopingowa, jednak odpowiedź na nie to: brak finansowania.
W Rosji zawodników sprawdza się w głównej mierze na mistrzostwach krajowych, co przynosi swoje owoce. Ci, którzy "stosowali" - zaczynają myśleć o swojej przyszłości. A jeśli ktoś nie zdaje sobie sprawy ze swoich czynów, w prosty sposób zostaje wyeliminowany i niedopuszczony do ME i MŚ. Ale dotyczy to tylko głównych zawodów. Na "peryferiach" panuje swoboda wyboru. Problem pieniędzy; kwadratura koła.

W innych krajach sytuacja wygląda podobnie. Brak kontroli antydopingowej = brak sprawiedliwości. Jedni przez kilka lat dążą do zdobycia tytułu Mistrza Sportu, podczas gdy inni osiągają ten cel w krótkim czasie. Co więcej, ci drudzy rozwijają się z niespotykaną prędkością.

W swoim państwie stają się mistrzami, ale jeśli chodzi o udział w zawodach międzynarodowych - znajdują wiele przeciętnych wymówek, by pominąć główne starty w amatorskim armwrestlingu. Niektórzy twierdzą, że nie mają pieniędzy, by wziąć udział w zawodach, drudzy, że nie są jeszcze gotowi wystąpić na tak poważnym poziomie, jeszcze inni mówią, że nie mogą wziąć wolnego z pracy. Pozostali nie widzą sensu. Znajdzie się jeszcze grupka osób, które wymyślą bardziej kreatywne wymówki.
Mówimy tylko o najbardziej nieuczciwych zawodnikach; ich liczba w ostatnim czasie wzrasta. Dlaczego? Za pomocą dopingu sportowcy stają się szybsi, silniejsi oraz bardziej wytrzymali; nie muszą długo czekać na rozwój. Dlatego inni armwrestlerzy, zwłaszcza początkujący, nie wierzą, że są w stanie odnieść sukces w tak niekorzystnej sytuacji. W celu wyrównania trzeba jakoś dogonić swoich rywali. Dogonić, zniżając się do ich poziomu i dołączyć do grona "sił chemicznych."

Czy ten trend nie pozostawi w przyszłości innego wyjścia, czy wszystkich prędzej czy później czeka ten sam koniec - początek kariery zawodowej w lidze amatorskiej?

Postaramy się rozgryźć tę sytuację. Na początku popatrzmy na sedno problemu i spróbujmy zrozumieć, dlaczego armwrestlerzy uciekają się do używania substancji zabronionych.
O tym i nie tylko wkrótce na www.armpower.net. Jesteśmy też ciekawi waszego zdania na temat dopingu a armwrestlingu amatorskim.

Artur Grigorian