W sporcie zawsze można się spodziewać, że siła, prędkość, zręczność i wytrzymałość zawodników przekroczą ludzką wyobraźnię. Zdarza się, że sportowcy łamią nie tylko wyobrażenia o możliwościach ludzkiego organizmu, ale też zaskakują inżynierów, projektantów, konstruktorów. Gryfy sztang, przecież sprawdzone, zaczęły się odkształcać, gdy okazało się, że przysiad z ciężarem trzech setek jest możliwy do wykonania. Zaciski zaczęły się zacinać, gdy zawodnicy zaczęli na…ać ciężarami większymi, niż 250 kg na pomosty. Pojawiły się specjalne gryfy do trójboju siłowego. Cały czas pojawiają się zmiany związane z bezpieczeństwem zawodników. Poręcze, asekurujące w wyciskaniu na ławce i wiele innych udogodnień.

Na czele są oczywiście sporty związane z szeroko rozumianymi motorami, czy to wyścigi, czy rajdy, motocykle lub łódki.

Ale nawet w tak prostej i naturalnej dyscyplinie, jaką jest siłowanie się na ręce, też trzeba być na bieżąco z możliwościami sportowców. Mamy stoły, przykręcane do mocnych blach, które nie pofruną nawet za sprawą Jerrego Cadorette i Denisa Cyplenkova, mamy mechaniczne podesty, na których może stanąć każdy zawodnik, gdy tylko tego chce.

Został tylko jeden element ekwipunku, którego w żaden sposób nie podejrzewałbym o słabość. Paski, a właściwie jeden pasek, którym sędzia wiąże dłonie zawodników.

Wszystko było dobrze, aż do stycznia 2012 roku i Walki Wieczoru w wadze superciężkiej (jakżeby inaczej?) pomiędzy Andrey Pushkarem, a Michaelem Toddem (jakżeby inaczej?).

Zacytuję ówczesną relację PeSzy:

„To był „Wieczór Emocji”, jakiego najstarsi armwrestlerzy jeszcze nie widzieli! Jak można rozerwać się w paskach? Można! Potworna siła. Prawdopodobnie puściło zapięcie, więc wiążą się po raz drugi. I po raz drugi rozrywają pasek! Amerykanin wali pięścią w stół, coś krzyczy. Emocje rosną, na równi ze zdziwieniem taką sytuacją. Obaj są mocno podenerwowani.

Todd dyskutuje z sędzią, minuty płyną. Sędzia wiąże ich po raz trzeci. Todd jest wyraźnie podenerwowany, przeklina na cały głos. Przychodzi jednak chwila rozluźnienia i widzimy uśmiech na twarzy Michaela. Sędzia jeszcze raz wiąże dłonie, na których już pojawiają się pręgi. Węzeł gordyjski w końcu zawiązany. Pushkar patrzy na całą procedurę ze spokojem. Korekta ustawienia nadgarstków i pleców. Start! Atak Ukraińca, stół się kołysze, obaj schodzą prawymi barkami pod blat. Przewaga przechodzi ze strony na stronę, wspaniała walka! Decydujące uderzenie należało do Todda, który jakby włączył całą siłę nóg i bioder, aby dobić dłoń rywala. Jeden do zera dla Michaela. Ręce zawodników wyglądają już jakby witali się z rekinem w pobliskim oceanarium. Taką walką można by obsłużyć niejedną całą imprezę, a przed nami jeszcze pięć rund. Drugie starcie. Tym razem Ukrainiec wchodzi prawym biodrem pod blat. Atak przez palce i rozerwanie! Znów te paski, czy wytrzymają. Sędzia zachowuje kamienny spokój. Nakazuje zawodnikom bezruch i ostrożnie zaplata paski. Kolejna, nieudana próba zawiązania rąk. – „Dont move!” Wiązanie paska bez użycia klamry. – „Ready. Go!” Stół fruwa razem z blachą, do której jest przytwierdzony. Dłonie sinieją… ”

Czekamy na następną parę, która porwie pasek!

Ale, uprzedzamy, będzie trudniej!

Firma Mazurenko Armwrestling Promotion bada na bieżąco możliwości zawodników i wyciąga wnioski. Pasków, wyprodukowanych tego lata, już Andrey i Michael nie rozerwą! Mamy paski z klamrami metalowymi, dwa rozmiary. Klamra szerokości 2 cm, dla mniejszych dłoni. Mamy też klamrę jeszcze solidniejszą, o szerokości 2,5 cm, specjalnie dla wagi ciężkiej i superciężkiej.

Eleganckie opakowania, pakowane pojedynczo, potrójnie, oraz „czteropak”, czyli cztery paski w tubie.

TESTOWANE NA SUPER CIĘŻKICH! W SUPERCIĘŻKICH POJEDYNKACH!

Dostępne w sklepie armpower.net

Paweł Podlewski