Zapytałem kapitana drużyny gospodarzy. Kogo z Teamu Finlandii można nazwać „największym Przegranym”, „Bohaterem” i „Niespodzianką” tych mistrzostw?

Ville Mutikainen ma głos!

Największy przegrany?

Zdecydowanie największym przegranym okazał się Topi Saaranluoma, który powinien być w finale kategorii do 70 kg bez żadnych porażek, ale przez nieuznane protesty wywalczył 3 miejsce i do tego złapał kontuzję nadgarstka. Po prostu nie mogę zaakceptować protestu, w którym żaden z sędziów nie widział faulu i nie ma faulu na trzech różnych filmach, ale tak czy inaczej wynik protestu jest taki, że sędzia asystujący mógł znajdować się w pozycji, w której faul mógł nie być widziany. Trudno będzie przezwyciężyć tę sprawę, a jeśli przepisy będą nadal rozwijać się w tym kierunku, w przyszłości będzie ogromna liczba protestów. Moim zdaniem Topi był absolutnie najlepszym zawodnikiem w swojej kategorii.

Największy bohater?

Ktoś może powiedzieć, że zaskoczeniem było zdobycie przez Aku Moksi tytułu Mistrza Europy na lewą rękę w kategorii -78 kg, ale dla mnie nie było to zaskoczeniem. Aku i Perttu Sirkkilä (który zdobył tytuł Mistrza Europy na lewą rękę w kategorii +105 kg) to wschodzące gwiazdy i przyszłość fińskiego armwrestlingu. Absolutnie niesamowici młodzieńcy. Dodatkowo występ Eriki Ketoli, prezes Fińskiego Stowarzyszenia Armsportu, był fantastyczny. Z roku na rok jest coraz lepsza, mimo że ma już duże doświadczenie.

Największa niespodzianka?

Mikko Kaunisto i jego pojedynki w kategorii para armwrestling ze znacznie większymi przeciwnikami. Droga Mikko po poważnej kontuzji była długa i pełna wyzwań, ale jego miłość i pasja do armwrestlingu są niesamowite. Trzy lata temu na tej samej scenie Peurunka Arena cała fińska armwrestlingowa rodzina liczyła na to, że Mikko przeżyje wypadek. A teraz, trzy lata później, miałem wielki zaszczyt być z nim na ceremonii wręczenia nagród na tej samej scenie. To niewiarygodna historia i wciąż budzi we mnie emocje, gdy myślę o tych dwóch wydarzeniach na scenie.

Dzięki Erice Ketola