IFA European Armwrestling Championship - Rumia, Poland 2022
28 — 29.05.2022. Kategoria seniorek, lewa ręka – medal brązowy; prawa ręka – medal srebrny. Poznajcie reprezentantkę Ukrainy.
 

PeSzy: Jak poznałaś armwrestling i jakie były twoje początki w tym sporcie?
 

BOHDANA: Po raz pierwszy spróbowałem siłowania się na rękę podczas zawodów uniwersyteckich w 2014 roku. Wygrałam i spodobało mi się. Od tego czasu zaczęłam stawiać pierwsze kroki w treningu. W 2015 roku poznałam swojego przyszłego męża na zawodach i zaczęliśmy razem trenować. W 2016 roku w Mistrzostwach Ukrainy Juniorów w Armwrestlingu zdobyłam złoto na lewą i srebro na prawą. W 2017 roku już w seniorach byłam 3 na prawą. Od 2018 do 2020 w ogóle nie trenowałem, potem stopniowo próbowałem odzyskać formę. Ćwiczyłem nieregularnie, postęp był minimalny. Dzięki Olenie Kuzmych i zorganizowanemu przez nią „Kyiv Open Cup” miałam możliwość startu w zawodach, w swoim rodzinnym mieście, wtedy nie było możliwości podróżowania. Moje przygotowania do Mistrzostw Europy rozpoczęły się w lutym 2022 roku. Wcześniej jeszcze dwa lata treningów mi „wypadły” bo ciąża i macierzyństwo. Dopiero od lutego 2022 trenuję regularnie.

PeSzy: Jak oceniasz swój start w Rumi?
 

Bogdana: Zawsze chciałam startować na M. Europy, ale nigdy nie myślałam, że stanie się to w takich okolicznościach. Srebro i brąz to w tej chwili moje najcenniejsze nagrody. Jestem trochę zdenerwowana, że na lewą przegrałam bardzo szybko, bez walki. Ale na prawą już się odnalazłam, walczyłam do ostatniej kropli sił, wygrałam w finale, a potem przegrałam w super-finale. Bardzo podobały mi się rywalki - silne i piękne. I nie wiem, czy widzieliście, zaraz po drugim finale chciałem przytulić przeciwniczkę i przypadkowo uderzyłam sędziego w nos. A po walce byłam tak emocjonalna, że nawet nie przeprosiłam. A potem, kiedy odeszłam - zaczęłam szukać kontaktów, znalazłam Facebooka, przeprosiłam.

Bardzo podobało mi się, jak inne drużyny wspierały się nawzajem, dopingowały, dawały rady i czułam, że nasz zespół był mały. Moja mama i córka również wspierały mnie z widowni. No i oczywiście bardzo zależało mi na uczestnikach z innych krajów. Podczas mojego życia w Polsce spotkałem wspaniałych sportowców i dlatego szczerze cieszyłem się z ich medali, a także z ukraińskich. Wiesz, ostatnio wydaje mi się, że granica między Polską a Ukrainą już nie istnieje, tak jakbyśmy byli naprawdę jednym krajem. Jesteśmy poruszeni waszym wsparciem i pomocą.

PeSzy: Gdzie teraz mieszkasz i trenujesz?
 

Bogdana: Teraz mieszkam w Krakowie z córką i mamą. Pracuję i studiuję w szkole podyplomowej w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN. Moi przełożeni i koledzy to także niesamowici ludzie i dziękuję Bogu za to, że dał mi możliwość poznania takich ludzi po drodze. Trenuję w ENERGYM – z trenerem Dariuszem Grochem. A Serhiy Gonenko pisze mi program szkoleniowy.
I wydaje się, że wszystko jest w porządku... Ale tak nie jest! Wojna. Trudno powiedzieć. Wszyscy cierpimy i wszyscy walczymy. Na Ukrainie jest wielu moich krewnych i przyjaciół, zawsze jest o kogo się martwić. Czekam na zwycięstwo Ukrainy i marzę, aby na M. Świata przyjechała pełna drużyna.

PeSzy: Dziękuję za rozmowę. Mam nadzieję, że spotkamy się na Mistrzostwach Świata we Francji?

Bogdana: Oczywiście, że się spotkamy. Już zacząłem trenować. Dziękuję za ciepłą rozmowę.

Elena Kuzmych:

Bogdana to jedna z najsilniejszych i najbardziej utytułowanych zawodniczek Ukrainy! Jest prawdziwym przykładem prawdziwej Ukrainki! Jestem dumna z jej urody, inteligencji i siły!

Dariusz Groch:

Z Bogdanką znamy się od początku tego roku. Miałem przyjemność siłować się z nią. Jest bardzo silna i bardzo sympatyczna. Na pewno były nadzieję na złoto, bo świetnie radziła sobie na sparingach w Orawie czy na zawodach w Krakowie. Mistrzostwa Europy zweryfikowały i trzeba jeszcze poprzerzucać żelaza.

Pozdrawiam!